مچالگی ام

روند نابینایی چشمهایم معکوس شده هر روز بهتر از روز قبل هستم چشمهای پسرم را درخشان تر از همیشه می بینم و آبهای زیبای دخترم زیباتر شده است دوباره دارم متولد میشوم و نمی خواهم چیزی از سالهای سیاهی که گذشت به خاطر بیاورم .این پست را امروز دوازده اسفند چهارصد و دو در حالی می نویسم که تباهی دیدم پیشرفته تر از همیشه است اما امیدوارم روزی فرا برسد که پست بالا واقعی باشد و آن را شادمانه منتشر کنم و به دنیا و زندگی لبخند بزنم و دوباره همان شوم که بودم بخوانم بنویسم رانندگی کنم و....کاش این فقط یک رویا نباشد مچالگی ام...

هیچکس اینجا نیست کسی مرا و نوشته های مرا نمی خوان. اما با این وجود احساس می کنم این وبلاگ می شنود می خواند مرا می بیند که چقدر نازیبا و خسته هستم. کارد که به استخوان می‌رسد می آیم اینجا و زیر آب فریاد می کشم .

مچالگی ام...